Font Size

Cpanel

zaxariudakis 24
Αντιπρόεδρος Οικονομικών Ασφαλιστικών θεμάτων Π.Ο.ΑΣ.Υ.

ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ Αντώνης

Για μια αναγεννημένη Αστυνομία

Στο 14ο Πανελλαδικό μας Συνέδριο, τον Απρίλιο του 2003, το συνδικαλιστικό μας κίνημα, κατέθεσε την πρωτοποριακή, δυστυχώς ακόμα και σήμερα, πρόταση μεταρρύθμισης της Ελληνικής Αστυνομίας, ζητώντας τη σύσταση διακομματικής επιτροπής, προκειμένου να αναβαθμιστεί το κύρος και ο ρόλος του Σώματος, αλλά και να θεσμοθετηθούν διαφανείς κανόνες για τη λειτουργία της. Ακόμα, συμπεριλάμβανε τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος και των Αστυνομικών Σχολών, την εξέλιξη- ανάδειξη- επιλογή των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. και τη ριζική αναδιάρθρωση των Αστυνομικών Υπηρεσιών.

Οι προτάσεις μας στο σύνολό τους αγκαλιάστηκαν σταδιακά από τους πνευματικούς ανθρώπους, τους εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, και τους πολιτικούς αναλυτές, οι οποίοι υπερθεμάτισαν και άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, στήριξαν ή υποσχέθηκαν την υλοποίησή τους.

Δώδεκα χρόνια μετά, οι προβληματισμοί που αναδείχθηκαν τότε και το κυρίαρχο ερώτημα «ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της Αστυνομίας μέσα στην ελληνική κοινωνία;» παραμένουν στο στάδιο μιας ατέρμονης προσχηματικής συζήτησης, χωρίς αντίκρισμα.

Μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρουν οι Πολιτικές Ηγεσίες που μεσολάβησαν, οι οποίες λάμβαναν αποφάσεις στο πόδι, με αυτοσχεδιασμούς και κάτω από την πίεση της τρέχουσας πολιτικής πραγματικότητας. Φυσική απόρροια ήταν η γενικευμένη απαξίωση της Αστυνομίας, καθώς στην πράξη οι αποφάσεις αυτές ακυρωνόταν, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι φανερό πλέον ότι οι κυβερνώντες ουδέποτε ασπάστηκαν το μοντέλο μιας πιο επαγγελματικής Αστυνομίας, ανοικτής στην Κοινωνία, με συμμετοχή των πολιτών και των κοινωνικών φορέων στις διαδικασίες για αποτελεσματικότερη αστυνόμευση. Παραμένοντας πιστοί στο συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης, χωρίς σαφή προσανατολισμό δράσης, δημιούργησαν μια βιομηχανία διαταγών και χωρίς καμία θεσμική σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες.

Παράλληλα, στο εσωτερικό των Υπηρεσιών για αδιευκρίνιστους λόγους ενώ οι αποφάσεις συνεχίζουν να λαμβάνονται από πάνω προς τα κάτω, οι ευθύνες αποδίδονται στα κατώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας παρόλο που δεν έχουν κανένα περιθώριο πρωτοβουλιών.

Και τότε και τώρα, τα πολιτικά πρόσωπα απευθύνονται στους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους μόνο κάτω από την πίεση των προβλημάτων και των αδιεξόδων. Και ιδίως όταν αυτά λάμβαναν εκρηκτικές διαστάσεις, λόγω της δικής τους προηγούμενης κωλυσιεργίας, αρχικά συζητούσαν τα ζητήματα αλλά εν τέλει έκλειναν τα μάτια στις προτάσεις ή υπονόμευαν τις συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες.

Όλα αυτά, είτε έγιναν συνειδητά ή ασυνείδητα λόγω ενός σαθρού κρατικού μηχανισμού, είχαν ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί το αστυνομικό προσωπικό σε παραϋπηρεσίες, με τεχνικά μέσα περασμένων δεκαετιών, με διαρκή αποτυχημένα πειράματα στο αστυνομικό σύστημα, τα οποία διόγκωσαν τη γραφειοκρατία, και επέτειναν τις προστριβές μεταξύ των Υπηρεσιών και των Αστυνομικών.

Πώς όμως μπορεί να εξελιχθεί ανοδικά ένα σύστημα αν αυτοί που ασκούν Διοίκηση δεν είναι εξέχοντες και ανεξάρτητοι; Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι διατηρούνται βαθμοί στην Αστυνομική Ιεραρχία που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες μιας σύγχρονης διοίκησης, και η ιεραρχική εξέλιξη των Αξιωματικών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την υποτέλεια προς τους κρατούντες. Όσο για το χαμηλόβαθμο προσωπικό, οι συνάδελφοι που το απαρτίζουν υπηρετούν χρόνια στο Σώμα χωρίς ουσιαστική εξέλιξη και με κανένα κίνητρο παραγωγικότητας.

Πόσο επίκαιρη λοιπόν παραμένει η δήλωση του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης το έτος 2003(!) στο Ελληνικό Κοινοβούλιο: «κανείς πλέον δεν πιστεύει σοβαρά ότι η ΕΛ.ΑΣ. με τη σημερινή δομή και λειτουργία της μπορεί πραγματικά να διασφαλίσει και να διαφυλάξει, στον αναμενόμενο τουλάχιστον βαθμό, τα συμφέροντα της Κοινωνίας μας. Σήμερα η ΕΛ.ΑΣ. αποτελεί το συμπλήρωμα και το βοηθό του Δημόσιου Τομέα. Τα περί πρόληψης της εγκληματικότητας αποτελούν σήμερα ευφυολόγημα φθηνής έμπνευσης».

Αν λοιπόν θέλουμε να πιστεύουμε ότι η οποιαδήποτε μεταρρύθμιση θα έχει επιτυχία και διάρκεια, δεν πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε σκέψη, πρόταση, και τελικά δράση μας, για να ενώσουμε ή να καταργήσουμε Υπηρεσίες. Πρέπει να ξεκινήσουμε ακριβώς από την αντίθετη πλευρά. Και αυτό απαιτεί πολιτική βούληση, εκ βάθους μελέτες και αλλαγή στην νοοτροπία μας. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια νέα, αναγεννημένη Αστυνομία και όχι για την Αστυνομία της αδιαφάνειας, των πάρεργων και της μειωμένης αποτελεσματικότητας.

Είσαι Εδώ : ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ Για μια αναγεννημένη Αστυνομία