Σεβασμιότατε

Σεβαστοί πατέρες

Κύριε Υπουργέ Προστασίας του Πολίτη

Κύριε εκπρόσωπε του Υπ. Εσωτερικών

Κύριοι, κύριοι γενικοί γραμματείς

Αρχηγέ, Υπαρχηγέ, στρατηγοί

Εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων

Εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων

Συγγενείς και φίλοι των πεσόντων αστυνομικών

Φίλες και φίλοι της Ελληνικής Αστυνομίας

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Σχεδόν εδώ και 20 χρόνια, κάθε χρόνο, το Α' Ψυχοσάββατο, συγκεντρωνόμαστε εδώ, για να υποκλιθούμε με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη στους Ήρωες της Ελληνικής Αστυνομίας.

Σε αυτούς που αψήφησαν το θάνατο και πρόταξαν τα στήθη τους απέναντι σε αδίστακτους κακοποιούς και τρομοκράτες.

Ο μακάβριος κατάλογος είναι μακρύς. Από την ενοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας, το 1984 έως σήμερα, έχουν τραυματισθεί θανάσιμα, εν ώρα Υπηρεσίας, 129 συνάδελφοί μας, εξαιτίας τρομοκρατικών ενεργειών, συμπλοκών, τροχαίων και άλλων δυστυχημάτων.

Είναι άχαρος ο ρόλος μας να υπενθυμίζουμε αυτήν την τραγική πραγματικότητα, ιδίως όταν έχουμε δίπλα μας, στενούς συγγενείς και φίλους αυτών των ανθρώπων.

Είναι χρέος μας, όμως, να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους Ήρωές μας και την ίδια ώρα να υπενθυμίσουμε

σε όλους ότι ο συνδικαλιστικός ρόλος, μάς επιβάλει να λέμε αλήθειες.

Αν και η μέρα δεν προσφέρεται για διεκδικήσεις, οφείλω να επισημάνω ότι:

Ο Έλληνας αστυνομικός βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού. Δεν είναι ότι νιώθει μόνος. Νιώθει ότι δεν υπάρχει και προοπτική βελτίωσης των συνθηκών εργασίας.

Η Πολιτεία είναι κοντά στον αστυνομικό, μόνο στα λόγια. Στα δύσκολα καλείται να τα βγάλει πέρα μόνος του και αν η «θεία πρόνοια», τον βοηθήσει και επιβιώσει, θα κληθεί ο ίδιος να πληρώσει το τίμημα.

Το επάγγελμά μας, δεν έχει χαρακτηριστεί ως επικίνδυνο και ανθυγιεινό, παρά τις διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων, όταν είναι φυσικά στην αντιπολίτευση.

Άλλωστε, αν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα δούμε ότι οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης των Ηρώων μας, αλλά και τα μέτρα αρωγής και στήριξης των οικογενειών τους, καθιερώθηκαν μετά από δικούς μας αγώνες.

Αισθάνομαι, όμως, υπερήφανος που συμμετείχα σε αυτήν την προσπάθεια. Και σήμερα, ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, θέλω να εκφράσω προσωπικά τις ευχαριστίες μου σε όσους έχουν συμβάλει στην καθιέρωση αυτής της Ημέρας.

Μιας Ημέρας, που είναι πλέον θεσμός.

Μιας Ημέρας που είναι αφιερωμένη στη μνήμη των ανθρώπων που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για το αγαθό της ασφάλειας.

Για να στέκεται όρθια η Χώρα μας, παρά τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει.

Θέλω, τέλος, να διαβεβαιώσω τους συναδέλφους μας, αυτούς που δίνουν καθημερινά μάχες στο πεζοδρόμιο, στην πρώτη γραμμή του πυρός, ότι εμείς οι συνδικαλιστές, αυτούς σκεφτόμαστε, όταν απαιτούμε από την πολιτεία να μην εθελοτυφλεί, να αγωνιά μαζί με εμάς και να λύνει προβλήματα.

Αυτή θα είναι και η καλύτερη δικαίωση των ανθρώπων που δεν είναι πια μαζί μας.

Έχουμε υποχρέωση να μην τους λησμονήσουμε ποτέ.

Έχουμε υποχρέωση να διδασκόμαστε από το παρελθόν.

Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιορίσουμε τις ανθρώπινες τραγωδίες στο χώρο μας.

Γιατί έτσι θα αποκτήσουμε μια Ελληνική Αστυνομία που θα θυσιάζει στο βωμό του καθήκοντος τον ελαχιστότατο έστω αριθμό των πιο θαρραλέων και άξιων μαχητών της.

Για την κοινωνία και για το υπέρτατο αγαθό της ασφάλειας των πολιτών.

Τέλος, θέλω να ζητήσω από όλους να εργαστούμε όλοι μαζί για ένα σκοπό: Δεν θέλουμε άλλους νεκρούς Ήρωες. Θέλουμε οι συνάδελφοί μας να πηγαίνουν στις οικογένειές τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους.

Αιωνία τους η μνήμη.