Αυτό δεν είναι αναδιάρθρωση


  Χρειάστηκαν δυο ολόκληρα χρόνια- ας μην αναφερθούμε σε παλιότερες προσπάθειες, πολύ πριν και από το Φεβρουάριο του 2011, όταν η ΠΟΑΣΥ παρουσίασε με τον πιο επίσημο τρόπο σε Γενικό Συμβούλιο, παρουσία της τότε Ηγεσίας, τη Μελέτη για την μεταρρύθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας- για να πληροφορηθούμε ότι στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και στο Αρχηγείο κάτι γίνεται, κάτι κινείται, αλλά με πλήρη μυστικότητα, ώσπου μια μέρα να εμφανιστεί δειλά –δειλά ένα πόνημα που διεκδικεί τον τίτλο νομοσχεδίου, αλλά χωρίς και πάλι ουδείς να διεκδικεί, επωνύμως, την πατρότητά του!

  Ποιος ή ποιοι το συνέταξαν, ποιους συμβουλεύτηκαν, σε τι αποσκοπούν και γιατί είναι τόσο βέβαιοι ότι είναι αυτό ειδικά που χρειάζεται σήμερα η Αστυνομία και η Κοινωνία πάνω απ' όλα, είναι προφανώς λεπτομέρειες για εκείνους. Ένα τόσο σοβαρό νομοθέτημα, να συνοδεύεται από τόσο έντονο παρασκήνιο, υποδηλώνει βεβαίως τη σημασία του και τα μεγάλα συμφέροντα που παίζονται πίσω από τις πλάτες αστυνομικών και πολιτών.

  Όπως ήταν φυσικό, η «διαρροή» των διατάξεών του προκάλεσε αντιδράσεις, αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι έγινε σκοπίμως για να καταγραφούν εκ των προτέρων αυτές κατά την προσφιλή μέθοδο εκείνων που δεν ενδιαφέρονται για την ουσία, αλλά για τις εντυπώσεις ή ακόμα και για να επιρρίψουν αλλού τις όποιες ευθύνες.

  Η ΠΟΑΣΥ και οι Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις της, οι οποίες ενδιαφέρονται ασφαλώς για την οικοδόμηση μιας νέας Ελληνικής Αστυνομίας, ταγμένης να υπηρετήσει την ελληνική κοινωνία του 21ου αιώνα, αντιμετωπίζουν με τη δέουσα προσοχή τις «πρωτοβουλίες» της Ηγεσίας, δεδομένης της ρευστότητας της κατάστασης και της σοβαρότητας του διακυβεύματος, εν προκειμένω.

  Το συνδικαλιστικό μας κίνημα εμμένει στην θέση του για μια αναδιάρθρωση της ΕΛ.ΑΣ., απολύτως τεκμηριωμένης, επιστημονικά εγγυημένης, με όρους κοινωνίας και όχι στενής αστυνομοκεντρικής λογικής, όχι δηλαδή με το «μυαλό» στη στατιστική των αριθμών, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπινου ένστολου και μη δυναμικού της. Οι πρώτες κιόλας παρατηρήσεις, εκ μέρους των Πρωτοβαθμίων Οργανώσεων, έτσι όπως αυτές καταφθάνουν στην Ομοσπονδία, αλλά και η επεξεργασία των διατάξεων του ψευδεπίγραφου νομοσχεδίου, από την αρμόδια επιτροπή της Ομοσπονδίας, επιβεβαιώνουν την αρχική μας εντύπωση. Αυτό δεν είναι αναδιάρθρωση. Κόψε ράψε, σε δουλειά να βρισκόμαστε, είναι.

  Επιτέλους, πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις στο πλαίσιο μιας διακομματικής επιτροπής και όχι να πειραματίζονται κατά μόνας όσοι ασκούν κάθε φορά την εξουσία προς επίρρωση των επικοινωνιακών τους τεχνασμάτων.