Περί εξαγγελιών

 

  Πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2012, ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, με όλη τη βαρύτητα του λόγου του, απευθυνόμενος στους ένστολους των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, είχε ζητήσει την κατανόησή τους για τις μισθολογικές περικοπές των προηγούμενων ετών και για να γίνει πιστευτός, είχε παρουσιάσει ένα πακέτο «ισοδύναμων μέτρων», που θα ανακούφιζε τη ζωή μας μετά τις εκλογές, εφόσον το κόμμα του αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της χώρας.

  Οι εξελίξεις είναι γνωστές και δεν είναι σκόπιμο να τις επαναλάβουμε. Το θέμα μας είναι ότι θυμηθήκαμε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κ. Πρωθυπουργού επειδή εκείνος θεώρησε σκόπιμο να καθησυχάσει τις εύλογες ανησυχίες μας, δηλώνοντας και πάλι με τον πιο επίσημο τρόπο ότι δεν θα γίνουν άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις στρατιωτικών. Το ακούσαμε όλοι και τον είδαμε όλοι στο διάγγελμά του μια ημέρα πριν από την επίσημη επίσκεψη του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών στην Αθήνα, να εκφράζει τα πρώτα, κατά την άποψή του, θετικά σημεία αντίδρασης της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής.

  Την ίδια ώρα, ωστόσο, γνωρίζουμε ότι έχουν ψηφιστεί νέα επώδυνα μέτρα μείωσης του μισθολογικού κόστους των ενστόλων, μέσω και του εξορθολογισμού των ειδικών μισθολογίων. Προς τούτο δε, έχει συγκροτηθεί ειδική επιτροπή τόσο στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης όσο και στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Τι σχεδιάζουν τελικά και τι εισηγούνται στον Πρωθυπουργό ουδείς γνωρίζει, αφού αν μεταφράζουμε σωστά τη βούληση της Ηγεσίας έτσι όπως αυτή εκφράστηκε και στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο, ούτε λίγο ούτε πολύ, η συμμετοχή συνδικαλιστών στις υπηρεσιακές επιτροπές, είναι για σχολιασμό αποφάσεων και ουχί για ένα ουσιαστικό διάλογο με σεβασμό στα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα του άλλου!

  Αν όλα αυτά, επομένως, δεν είναι προσχηματικά, αλλά ουσιαστικά και ελπιδοφόρα, τότε πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η διαρκής μας προσπάθεια αποδίδει καρπούς. Οι στερήσεις πιάνουν τόπο, όπως διατείνεται η κυβέρνηση και οι διαμαρτυρίες έχουν θετικά αποτελέσματα, όπως λέμε εμείς. Αν όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα, όπως εξακολουθούν να επιμένουν οι ...δύσπιστοι, τότε τι γίνεται; Ποιος κοροϊδεύει ποιον και ποιος θα έχει το σθένος να κοιτάζει πια στα μάτια τους εξαπατημένους;