Αν.Γραμματέας ΠΟΑΣΥ
ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ Νίκος

Επιτέλους με το Ταμείο…

 

  Διαρκείς συνεδριάσεις, αναβολές συνεδριάσεων, προτάσεις επί προτάσεων και διαδοχικές υπερτιμημένες αναλογιστικές μελέτες, συνθέτουν τελευταία ένα μόνιμο και γνώριμο θα έλεγα σκηνικό που εξυφαίνεται στους υψηλούς ορόφους της οδού Βεραντζέρου 48.

  Για όσους δεν κατάλαβαν, πρόκειται για το Tαμείο πρόνοιας και επικουρικής μας, υποτίθεται ασφάλειά μας, του Oργανισμού μας, το γνωστό Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α., με την σύστασή του το 2008 και τα ήδη πολλαπλά κληρονομηθέντα προβλήματα που ανάγονται από το 1984 με την ενοποίηση των Σωμάτων Χωρoφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων, τα οποία διαρκώς επιτείνονται, ενώ αναδεικνύονται και νεότερα.

  Ο σκοπός του Tαμείου είναι γνωστός σε όλους. Πρόνοια, υγεία, ασφάλεια, σύνταξη... Υποτίθεται ότι εμείς οι ένστολοι όπως μας έλεγαν συνεχώς στο διάβα του χρόνου, η ευαγγελιζόμενη νοικοκυροσύνη από την μία και η απειλή της δαμόκλειας σπάθας του επαπειλούμενου φόβου για πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες από την άλλη, ήταν τα εχέγγυα της «ορθής λειτουργίας του ταμείου». Αρκετές δεκάδες αρχηγοί, προϊστάμενοι, πρόεδροι και λοιποί υψηλόβαθμοι συνεργάτες έχουν συμβάλει με τις ενέργειές τους, ώστε να διαμορφωθεί το υφιστάμενο και προβληματικό καθεστώς, χωρίς καθ' ολοκληρία να βαραίνει τους τελευταίους. Όσο κάποιοι ήταν στην ενέργεια κανείς δεν μίλαγε ξεκάθαρα. Με την συνταξιοδότησή των απέδιδαν ευθύνες στους εν ενεργεία και κατά κάποιο τρόπο τους έριχναν το ανάθεμα.

  Μια φράση του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη, κου Δένδια κατά την πρόσφατη συνάντησή μας με το προεδρείο της ΠΟΑΣΥ έκρυβε ανησυχία, αγωνία και την προσπέρασε σύντομα, μετά από σχετική ερώτησή μου. Δύσπιστος δεν υπήρξα ποτέ, αλλά αρκετά ανήσυχος και έντονα προβληματισμένος ήμουν, είμαι και θα είμαι μέχρι τον βιολογικό θάνατο μου. Με οδηγό το ένστικτό μου, τις διαπιστωμένες μέχρι σήμερα βαρείες αμέλειες για την μη είσπραξη των κοινωνικών πόρων, τις χορηγούμενες επί πλέον παροχές επί πολλά έτη εν ήδη εφάπαξ σε μερίδα αξιωματικών χωρίς να δικαιωθούν από την δικαιοσύνη, αφού δεν είχαν καν προσφύγει. Κυρίως δε με ενοχλεί και με προβληματίζει η σκληρή χειραγώγηση σε βάρος του ταμείου (ΤΠΥΑΠ) με τις υποτιθέμενες αναλογιστικές εκτιμήσεις που ουδέποτε είδαν το φως της δημοσιότητας και ως δεδομένα ελήφθησαν κατ' αποκοπή στοιχεία, με αποτέλεσμα αυτό να γίνει αφορμή ο Ν. 4093/12 που περικόπτει κατά 45,49% την εφάπαξ παροχή.

  Υποτίθεται ότι μετά από αυτό το σοκ που υποστήκαμε όλοι όσοι προέρχονται από την πρώην Α.Π., θα γίνονταν από την διοίκηση του Ταμείου οι διορθωτικές κινήσεις με την απ' ευθείας υπαγωγή του στο Υπουργείο μας. Εννέα Απριλίου υπήρξε η νομοθετική ρύθμιση που ενέτασσε το Ταμείο στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη και έχουν περάσει ήδη τέσσερις μήνες χωρίς ακόμα να γίνει η πολυπόθητη ρύθμιση και οκτώ στο σύνολο μήνες από τότε που διεγράφησαν κάποιοι από τις 31/12/12 και ακόμα δεν έχουν πάρει την εν λόγω παροχή, αλλά ούτε και γνωρίζουν με ποιο τρόπο θα την πάρουν. Ένας δε εξ αυτών από ό,τι πληροφορήθηκα έχει αποβιώσει.

  Στο μεσοδιάστημα αυτό είχαμε ακούσματα, αλλά και προτάσεις έγγραφες που αναπροσάρμοζαν την παροχή άλλοτε προς τα πάνω και άλλοτε προς τα κάτω. Σε μια ευρεία κλίμακα από 11% έως 22% ή και 30% ανάλογα με το έτος αποχώρησης. Τέτοιου είδους πειραματισμούς με περίεργες αυξομειώσεις καταδεικνύουν ερασιτεχνισμό εν μέρει αλλά και ανικανότητα πρωτίστως. Επειδή για μένα δεν είστε οικεία πρόσωπα, δηλαδή ο πατέρας μου, η μάνα μου ή τα αδέλφια μου, σαφώς και δεν ενδιαφέρεστε για μένα, δεν σας έχω πλέον εμπιστοσύνη. Είστε απλά εντεταλμένοι από την πολιτεία να διεκπεραιώνετε τις υποθέσεις μας και να διαχειρίζεστε τώρα τα χρήματά μας.

  Κατά την άποψή μου το Ταμείο θέλει ριζοσπαστικές και τολμηρές αλλαγές και η πιο ουσιαστική είναι η ενοποίηση των πόρων και η ίση απόδοση σε ομοειδείς εργαζόμενους που ασκούν τα ίδια καθήκοντα που προσφέρουν τα ίδια και στο τέλος να αμείβονται διαφορετικά και έχουν διαφορετική αντιμετώπιση στις παροχές υγείας. Έχει υπερκεραστεί ήδη το εμπόδιο της διαδοχικής ασφάλισης σε άλλους φορείς και δεν μπορεί ακόμα να γίνει ενοποίηση των ταμείων; Στο Τ.Π.Δ.Υ. αρκετοί από μας προέρχονται από την πρώην Α.Π., αλλά και νεότεροι που καταβάλουν εισφορές. Γιατί όλα αυτά να μην αποδοθούν στο ταμείο μας και να παίρνουμε πλέον μια παροχή από το ταμείο μας; Τέλος απορώ και εξίσταμαι γιατί ο αναλογιστής που μέχρι σήμερα επιμελήθηκε με τα όποια πονήματά του τις μελέτες των ταμείων, καθυστερεί και διαρκώς ξεχνάει να βάλει δεδομένα που του έχουν δοθεί ή δεν προσμετρά και το ανακαλύπτει ετεροχρονισμένα όταν καταγράφονται διαφορετικές από αυτόν και τεκμηριωμένες απόψεις στα διοικητικά συμβούλια του Ταμείου. Η δυσπραγία αυτή που παρατηρείται με το Ταμείο μας, άλλα και η απώλεια εμπιστοσύνης στους αναλογιστές που κάποιοι από αυτούς κατοικοεδρεύουν στο εξωτερικό (αν είναι αλήθεια στα έξοδά των περιλαμβάνονται και τα αεροπορικά εισιτήρια;), μας οδήγησε και σε άλλους αναλογιστές, προέδρους ταμείων, αλλά και πρώην Υπουργούς, οι οποίοι μας διαβεβαίωσαν περί του αντιθέτου, ειδικά για το ταμείο της πρώην Α.Π., το οποίο και από μόνο του είχε προ καιρού κάνει την αυτορύθμισή του.

  Είχε επιβάλει σε χρόνο πρότερο, αύξηση εισφορών και επί πλέον απέδιδε την παροχή με τον μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας. Πώς λοιπόν με εισηγήσεις και με εκτιμήσεις χειραγωγήθηκε και επιβλήθηκε δια του νόμου 4093/12 η υπερμεγέθη αυτή μείωση; Δεν προβληματίζεται κανείς; Αν εν πάσει περιπτώσει ο αναλογιστής του εξωτερικού δεν είναι ικανός, ας ανατεθεί σε κάποιον άλλον που καθημερινά θα βρίσκεται στη χώρα. Και εμείς οι συνδικαλιστές να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, διότι έχουμε ακούσει ακόμα από κάποιους να καταργηθούν τα Ταμεία, οι εισφορές και το εφάπαξ. Ίσως να αγνοούν ότι μέχρι σήμερα η ακολουθητέα τακτική ήταν αυτή της αλληλεγγύης των γενεών και τα χρήματα να τοποθετούνται για τον σκοπό που πρέπει.