ΠΡΟΕΔΡΟΣ Π.Ο.ΑΣ.Υ.
ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Χρήστος
Κυρίες και Κύριοι,
Τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε ειδικά που μας επιβλήθηκαν τα Μνημόνια, βιώνουμε όλοι μας μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Οι επιπτώσεις της είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας, ανάλογα με την εργασιακή σχέση και την κοινωνική διάσταση της προσφοράς και της συμμετοχής του καθενός μας στον ενεργό βίο.
Περικοπές μισθών και συντάξεων, περικοπές των λειτουργικών δαπανών των υπηρεσιών, περιορισμός των προμηθειών για την ανανέωση του τεχνολογικού εξοπλισμού, καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, στα ύψη η ανεργία, περιθωριοποίηση της νεολαίας, ανασφάλεια, αυτοκτονίες, κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων, κοινωνικός αυτοματισμός, παραπληροφόρηση και κατασυκοφάντηση των αγώνων των εργαζομένων, διώξεις συνδικαλιστών, είναι τα κυρίαρχα ζητήματα που απασχολούν εμάς τους συνδικαλιστές, αλλά και γενικότερα τους συμπολίτες μας.
Μέσα σε αυτό το γενικό περίγραμμα «δένει» και ο τίτλος της εσπερίδας σας «Η υποβάθμιση της εργασίας και η απαξίωση των εργαζομένων».
Είναι η κατάληξη των όσων βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, τόσο εκείνων που έχουν εργασία και πασχίζουν να τη διατηρήσουν όσο κι εκείνων που είναι άνεργοι και προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατηθούν όρθιοι είτε μεταναστεύοντας στο εξωτερικό είτε αναζητώντας στον ήλιο μοίρα, τρέχοντας πάλι πίσω στη λογική των πελατειακών σχέσεων και του «μπάρμπα στην Κορώνη».
Οι κυβερνώντες από την πλευρά τους επιχειρηματολογούν υπέρ της ορθότητας της πολιτικής τους, αλλά είναι αμφίβολο αν πείθουν τους πολίτες στο βαθμό που θα ήθελαν. Η οικονομική κρίση επέφερε πολιτική κρίση –αν και είναι δύσκολο να πει κανείς εύκολα σε ποια πλευρά βρίσκονται οι περισσότερες ευθύνες.
Η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών επέφεραν πολιτικές ανακατατάξεις, ταρακουνήθηκε ολόκληρο το σύστημα, μαζί και το συνδικαλιστικό στερέωμα, το οποίο αναζητά κι αυτό το δικό του δρόμο.
Η απαξίωση των θεσμών μαζί και του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως λειτούργησε επί δεκαετίες τα προηγούμενα χρόνια, ήρθε η ώρα να λάβει τέλος.
Εγώ, και επιτρέψτε μου το εγώ ως ένας από τους παλαιότερους εν ενεργεία συνδικαλιστής της αστυνομίας, σε ό,τι με αφορά έχω κάνει πολύ έγκαιρα την αυτοκριτική μου, έχω καταθέσει τις απόψεις και τις προτάσεις μου στα συνέδριά μας τόσο για τον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας του συνδικαλιστικού μας κινήματος όσο και για τον εκσυγχρονισμό και τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας. Το γνωρίζουν οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοί μου, το γνωρίζουν οι πολίτες που χωρίς προκαταλήψεις παρακολουθούν τα συνδικαλιστικά δρώμενα της ΠΟΑΣΥ εδώ και χρόνια.
Τους όρους «υποβάθμιση της εργασίας» και «υποβάθμιση του εργαζόμενου αστυνομικού», εμείς δεν τις ανακαλύψαμε σήμερα με αφορμή τη λαίλαπα των Μνημονίων. Αν ανατρέξουμε στα κείμενά μας θα τις συναντήσουμε πολλές φορές από τη γέννηση του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Διότι η θέση του Έλληνα αστυνομικού κάποτε ήταν υπό το μηδέν και καταφέραμε με σκληρούς αγώνες και διαπραγματεύσεις με τις πολιτικές ηγεσίες να την αναβαθμίσουμε σε ικανοποιητικό βαθμό την περίοδο πριν και μετά το 2000. Ήμασταν επί σειρά ετών σε μια ανοδική πορεία και σε επίπεδο ικανοποίησης αιτημάτων, αλλά και σε επίπεδο πραγματικών απολαβών και καταξίωσης στην ελληνική κοινωνία.
Μετά το 2004-2005 ωστόσο, το αστυνομικό σύστημα έδειξε ότι είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του και έχρηζε ριζικής αναθεώρησης για να μην απαξιωθεί ο αστυνομικός και το λειτούργημά του –διότι βλέπαμε τον κίνδυνο μπροστά μας. Αναφέρω ενδεικτικά και μόνο τον τίτλο σε ένα συνέδριό μας, το 18ο του 2007, για την αναγκαιότητα της αλλαγής νοοτροπίας και αντιλήψεων στο χώρο της Ελληνικής Αστυνομίας. Ήταν τότε που αγωνιζόμασταν εκτός από την αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας μας και για ένα αξιοπρεπές βαθμολόγιο, καθρέπτη της αξιοπιστίας και της προσφοράς του Έλληνα αστυνομικού. Εμείς οι ίδιοι αναγνωρίζαμε ότι έπρεπε να αλλάξουν πολλά πράγματα στην Ελληνική Αστυνομία. Οι τότε κυβερνώντες είχαν τους λόγους τους όμως και παρά τις δημόσιες εξαγγελίες δεν τολμούσαν να αποφασίσουν τι αστυνομία θέλουμε. Αστυνομία του κλώτσου και του μπάτσου ή μια αστυνομία σύγχρονη, αποτελεσματική, που θα πολεμά το έγκλημα και τη διαπλοκή, χωρίς να περιμένει άνωθεν εντολές ανάλογα με το ποιος είναι ο ελεγχόμενος και το τι συμφέροντα εκπροσωπεί;
Για να μην πλατιάζω, όμως, με αναφορές στις δράσεις μας που είναι λίγο πολύ γνωστές, θα περιοριστώ στο σήμερα, έτσι όπως αυτό προδιαγράφεται από τα μέτρα των Μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων.
Είμαι βέβαιος κυρίες και κύριοι ότι οι δυναμικές κινητοποιήσεις των ενστόλων της περιόδου 2010-12 μπορεί να μην απέτρεψαν τη σφοδρότητα των οικονομικών περικοπών που θεσμοθετήθηκαν με τα Μνημόνια, αδιακρίτως για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, συνέβαλαν, ωστόσο, στην ανάπτυξη συνολικά των κοινωνικών αγώνων του λαού μας με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα κλίμα αποτρεπτικό για τη λήψη νέων μέτρων.
Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» έγιναν κυματοθραύστης στις ορέξεις των τροϊκανών για πιθανές νέες οριζόντιες περικοπές στο δημόσιο, αλλά και για την άμεση εφαρμογή της ρύθμισης που προβλέπει τη θέσπιση νέου μισθολογίου στα Σώματα Ασφαλείας.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.4093/2012, όπως αυτός επικαιροποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2013, η κυβέρνηση οφείλει να θεσπίσει νέο μισθολόγιο στους ένστολους με περαιτέρω εξοικονόμηση 88,2 εκατ. € σε όσους υπηρετούν και κατά 161,8 εκατ. € στους συνταξιούχους, ποσά που θα πρέπει να προέλθουν μέσω της κατάργησης των αυτόματων μισθολογικών προαγωγών, όπως χαρακτηριστικά αποτυπώνεται στο μνημόνιο συνεργασίας του Αυγούστου του 2010.
Ο Πρωθυπουργός πριν μερικές μέρες θεώρησε σκόπιμο να μιλήσει για αποκατάσταση των αδικιών. Όμως αυτό δεν μας εφησυχάζει. Το Υπουργείο Οικονομικών προφανώς ενόψει και της νέας επιθεώρησης της τρόικας προωθεί τα σχέδιά του και δεν αποκλείεται να υπάρξει απόλυτος αιφνιδιασμός του συνδικαλιστικού κινήματος, με το γνωστό εκβιασμό «νέα μέτρα για να πάρουμε τη δόση».
Μας ανησυχεί επίσης το γεγονός ότι η Ηγεσία αδυνατεί να παρουσιάσει έργο ανακούφισης των συναδέλφων με οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας δανειακών υποχρεώσεων και άλλων οικογενειακών προβλημάτων. Τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, η λειτουργία λεσχών, τα μέτρα διευκόλυνσης των δανειοληπτών και άλλα θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αστυνομική οντότητα και την αστυνομική οικογένεια ταυτόχρονα, αλλά δυστυχώς υπό το βάρος των περικοπών η συντελούμενη απαξίωση της εργασίας και της προσφοράς των ενστόλων δεν είναι ικανή να τους συγκινήσει. Δεν βλέπουμε να τους ανησυχούν ιδιαιτέρως ούτε τα κρούσματα των αυτοκτονιών, ούτε τα κρούσματα των επίορκων αστυνομικών που πολλαπλασιάζονται, όπως είχαμε διαβλέψει, όπως είχαν προειδοποιήσει ειδικοί επιστήμονες και ψυχολόγοι σε άλλες ημερίδες με θέμα την κρίση και τις επιπτώσεις της στον αστυνομικό θεσμό.
Να συμπληρώσω επίσης, ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα, προβάλλει συγκεκριμένα θεσμικά και άλλα αιτήματα, που έχουν παραπεμφθεί στις καλένδες και τα οποία έχουν άμεση σχέση με τη στήριξη του αστυνομικού λειτουργήματος και όχι με την απαξίωσή του.
- Μοναδικός τρόπος εισαγωγής στις σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας μέσω των Πανελλαδικών εξετάσεων με το ισχύον αξιοκρατικό σύστημα.
-Επαρκής αριθμός εισαγωγής αστυνομικών κατ' έτος στις σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας μόνο μέσω των Πανελλαδικών εξετάσεων.
- Αναβάθμιση εκπαίδευσης των Δοκίμων των Σχολών της ΕΛ.ΑΣ. ώστε να πραγματοποιούν ουσιαστική εκπαίδευση με κύριο προσανατολισμό την πλήρη επαγγελματική κατάρτισή τους και όχι να χρησιμοποιούνται για εκτέλεση πραγματικής υπηρεσίας με μισθό κατά πολύ μικρότερου από του ανειδίκευτου εργάτη. Την προσεχή Τρίτη, διοργανώνουμε στη Θεσσαλονίκη ειδική ημερίδα για την αστυνομική εκπαίδευση.
- Διακομματική επιτροπή για τη μεταρρύθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας. Η προωθούμενη από το υπουργείο αναδιάρθρωση τείνει να εξελιχθεί σε παρωδία, όπως προκύπτει και από το σ.ν. που τέθηκε σε διαβούλευση, αλλά και από την αχαρακτήριστη απόφαση για την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας και την ενσωμάτωση μέρους των υπαλλήλων της στις αστυνομικές δομές.
- Αναθεώρηση ισχύοντος συστήματος κρίσεων-προαγωγών και υπηρεσιακή εξέλιξη των αστυνομικών με ένα αξιοκρατικό αδιάβλητο και δίκαιο σύστημα. Επιλογή Ηγεσίας από τη Βουλή των Ελλήνων.
- Επαναπροσδιορισμός του ρόλου της Ελληνικής Αστυνομίας και απαλλαγή αυτής από τα ξένα προς την αποστολή της έργα.
- Άμεση αντιμετώπιση των αρνητικών για τους αστυνομικούς συνεπειών από την εφαρμογή του Νόμου 3169/2003 σ' ό,τι αφορά τη χρήση των όπλων και ίδρυση των επιβαλλόμενων απ' αυτόν σκοπευτηρίων σε κάθε έδρα Αστυνομικής Διεύθυνσης και εμπέδωση των διατάξεων του ισχύοντος νομικού πλαισίου.
Και θέλω στο σημείο αυτό να σταθώ ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό το οποίο είναι και το βαρόμετρο του κατά πόσο σέβεται σήμερα η πολιτεία τον αστυνομικό και την εργασία του. Τα αιτήματά μας είναι από καιρό διατυπωμένα:
1. Όχι στην μνημονιακή σύνδεση του ασφαλιστικού των ενστόλων με το προσδόκιμο ζωής. Δεν ισχύει πουθενά στον κόσμο, ούτε στην Γερμανία της κας Μέρκελ.
2. Χαρακτηρισμός του επαγγέλματος του αστυνομικού ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού με την χορήγηση επιδόματος επικίνδυνης εργασίας.
3. Θεσμοθέτηση της 25ετίας ως θεμελιώδους συνταξιοδοτικού δικαιώματος των αστυνομικών παθόντων εν ώρα υπηρεσίας ή εξαιτίας αυτής με άμεση χρήση και απόδοση πλήρους συντάξεως με μπόνους (αυξημένων συντελεστών – κλιμακίων υπολογισμού της σύνταξης καθ' όλη την διάρκεια του εργασιακού βίου ισόποσου με 40 έτη ασφάλισης.
4. Δυνατότητα αναγνώρισης ως συντάξιμου χρόνου για τους ένστολους με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που δόθηκε στο Δημόσιο τομέα για την αναγνώριση τέκνων αποκλειστικά και μόνο σε όσους εισήλθαν σε μεγάλη ηλικία στο Σώμα προς συμπλήρωση των 40 ετών ασφάλισης ή 60 ετών όριο ηλικίας Γενικής αποστρατείας.
5. Αναπλήρωση των απωλειών που υπέστησαν τα Ταμεία μας και ο ερανικός λογαριασμός στο Ίδρυμα Παιδικών Εξοχών από την απομείωση των αποθεματικών τους λόγω του PSI με εξυγίανση όλων των υπαρχόντων επικουρικών ταμείων και ταμείων αρωγής με λογιστική ενοποίηση και βελτίωση των παροχών, σύμφωνα με τις δυνατότητες κάθε ταμείου μετά από αναλογιστική μελέτη και την αναλογική εκπροσώπησή μας στο Διοικητικό Συμβούλιο του Μ.Τ.Σ.. Καμία περαιτέρω μείωση στις κύριες και επικουρικές μας συντάξεις.
Ειδικότερα για το Μετοχικό Ταμείο Στρατού ζητάμε την κατάργηση του Ν. 1911/1990 και ελπίζουμε να ξεπεράσει τα όποια οικονομικά προβλήματα βιωσιμότητας που αντιμετώπισε, με τις δυσάρεστες και επώδυνες ρυθμίσεις που έγιναν, όπως η μείωση των παροχών και η αύξηση των εισφορών.
6. Διεκδικούμε το δικαίωμα να έχουμε δωρεάν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας χωρίς να πληρώνουμε για την υγειονομική περίθαλψη, με έναν ενιαίο Κλάδο Υγείας για όλο το Αστυνομικό Προσωπικό.
Εκτός από όλα αυτά τα αιτήματά μας, τα οποία θα ανακούφιζαν τη ζωή των συναδέλφων μας και θα έδιναν άλλη διάσταση στο αστυνομικό λειτούργημα, η κυβερνητική πολιτική της ύφεσης, της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, είναι φυσικό να πλήττει τις οικογένειές μας και να παγώνει τα όνειρα των παιδιών μας για το μέλλον τους.
Κυρίες και κύριοι,
Γνωρίζετε πολύ καλά, ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα με τους αγώνες του διαχώρισε πολύ έγκαιρα τη θέση του, σε βαθμό μάλιστα πρωτοποριακό, καλώντας τους κυβερνητικούς βουλευτές να μην ψηφίσουν τα μέτρα που υπονόμευαν τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και ενώνοντας τη φωνή διαμαρτυρίας του με τους αγώνες των άλλων εργαζομένων. Αυτή του η συμπεριφορά δεν πέρασε απαρατήρητη. Ενόχλησε, γεγονός που επιβεβαιώνεται από μια σειρά «πρωτοβουλιών» της Ηγεσίας όπως είναι οι συνδικαλιστικές διώξεις, οι νουθεσίες, η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ότι δεν πρέπει λέει να διαδηλώνουμε με στολή και διάφορες άλλες.
Σήμερα, με την κυβέρνηση να έχει ήδη συμπληρώσει ένα χρόνο και επιχειρώντας να πείσει για την ορθότητα της πολιτικής της, το συνδικαλιστικό μας κίνημα καλείται εκ νέου να δώσει το στίγμα του και το κάναμε ήδη με την ένστολη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μας στη Θεσσαλονίκη, θα το επαναλάβουμε το επόμενο διάστημα στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.
- Θα καταγγείλουμε και πάλι την αναποτελεσματικότητα των μέτρων διότι οδηγούν τον αστυνομικό στη φτωχοποίηση και την αστυνομία σε επικίνδυνους δρόμους (ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών-απαξίωση-σύγχυση ρόλων και αρμοδιοτήτων, επιστροφή σε δευτερεύουσας σημασίας αρμοδιότητες).
- Θα απαιτήσουμε πιο μαζικά και πιο δυναμικά την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, προτάσσοντας βασικά αιτήματα που απασχολούν την αστυνομική οικογένεια, το συνάδελφο, τον συμπολίτη μας για τον οποίο υπάρχουμε άλλωστε. Δίνουμε προτεραιότητα στο σταμάτημα των διώξεων, στη συμμετοχή μας σε υπηρεσιακές επιτροπές, στη διασφάλιση των νυχτερινών, στο πάγωμα κάθε σκέψης για νέες περικοπές, στην έναρξη διαλόγου για αποκατάσταση αδικιών, στο νέο μισθολόγιο και στην επικινδυνότητα της εργασίας, στη λειτουργία λεσχών, στην προστασία ευάλωτων συναδέλφων και τέλος στη συγκρότηση διακομματικής επιτροπής που θα επιφορτιστεί με το έργο της μελέτης για μια ουσιαστική αναδιάρθρωση της αστυνομίας ώστε ο συνάδελφός μας να μην αισθάνεται απαξιωμένος, να είναι σε θέση να υπηρετεί το ρόλο του και να κερδίζει πιο πολύ την εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
Στην προσπάθειά μας αυτή, σ' αυτόν τον αγώνα, έχουμε πει ότι αναζητούμε διαρκώς συμμάχους. Έχουμε ένα κοινό μέτωπο με τις άλλες Ομοσπονδίες των ενστόλων, συμμετέχουμε με αντιπροσωπείες μας στις κινητοποιήσεις των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ των οποίων επιζητούμε διαρκώς τη στήριξη, θέλουμε όμως και την αγνή, την άδολη αλλά άκρως σημαντική υποστήριξη των συμπολιτών μας, την οποία επιζητούμε μέσω των συναντήσεών μας με τα πολιτικά κόμματα και τους τοπικούς φορείς.
Αν η απαξίωση της αστυνομίας είναι λοιπόν, αποτέλεσμα πρωτίστως των πολιτικών που εφαρμόζονται χρόνια τώρα για συγκεκριμένους λόγους, στο χέρι μας είναι σε τελική ανάλυση να ενώσουμε όλες μας τις δυνάμεις–αστυνομία και κοινωνία- για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, για να μπούμε σε μια τροχιά ανάπτυξης έτσι ώστε η εργασία και ο εργαζόμενος είτε είναι ένστολος είτε όχι, να βρίσκουν τη θέση και το ρόλο που τους αξίζει.
Σας ευχαριστώ.-