Τοποθέτηση στο 24ο Πανελλαδικό Συνέδριο του Προέδρου και Αντιπροσώπου της Συνδικαλιστικής Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης Χατζηαναγνώστου Κωνσταντίνου

 

  Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι

  Να χαιρετίσω και εγώ τις εργασίες του 24 Πανελληνίου Συνεδρίου μας και να ευχηθώ στο τέλος τα αποτελέσματα αυτών των εργασιών να είναι θετικά για όλους μας.

  Είναι γεγονός ότι όλοι διακατεχόμαστε από αγωνία για το αύριο τόσο του Οργανισμού μας της Ελληνικής Αστυνομίας δηλαδή είτε ως ενεργοί είτε ως συνταξιούχοι αλλά όσο και της κοινωνίας της οποίας είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι ανεξάρτητα αν κάποιοι καθημερινά προσπαθούν για το αντίθετο.

  Θα ήθελα να ξεκινήσω σχολιάζοντας το τελευταίο μακρύ χρονικό διάστημα μετά και από το περυσινό 23ο Πανελλήνιο Συνέδριο την εσωστρέφεια που υπάρχει μεταξύ μας και την ακύρωση από κάποιους των όσα από τα λίγα αυτή την σκοτεινή εποχή του μνημονίου πετύχαμε όλοι μαζί και λέω όλοι μαζί γιατί το πιστεύω, το να επιτίθενται κάποιοι μονίμως στην Ομοσπονδία και ιδιαίτερα στο Προεδρείο ότι δεν γίνεται τίποτε κατά την ταπεινή μου άποψη είναι στείρα πολιτική. Τι είναι η Ομοσπονδία είναι κάτι το άυλο ή το άψυχο δεν αποτελείται από πρόσωπα και πρωτοβάθμια σωματεία, άρα από όλους εμάς. Σαφώς το προεδρείο και ο Πρόεδρος έχουν ευθύνες μεγάλες αν θέλετε όλοι οι υπόλοιποι από την πλευρά μας δεν έχουμε στο βαθμό που του αναλογεί του καθενός, μαζί δεν παίρνουμε τις αποφάσεις στα Γενικά Συμβούλια και τα Πανελλαδικά Συνέδρια; Το να μηδενίζουν κάποιοι συνεχώς τα πάντα και μάλιστα μέσα από το διαδίκτυο χωρίς ίχνος αυτοκριτικής αυτό εμένα με παραπέμπει να κάνω άλλες σκέψεις . Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε κριτική και μάλιστα αυστηρή στις ενέργειες της Ομοσπονδίας και των μελών του Δ. Σ. αυτής αλλά πάντα καλοπροαίρετα και χωρίς προσωπικές αντιπαραθέσεις .

  Δυστυχώς όμως με λύπη και απογοήτευση παρακολουθώ πάντα μέσα από το διαδίκτυο τόσο σε προσωπικές ιστοσελίδες αλλά και συγκεκριμένα μπλόκα μία αήθη πολλές φορές επίθεση τόσο στην Ομοσπονδία όσο και κατά του Προέδρου και μάλιστα από πρόσωπα τα οποία διακατέχονται από το σύνδρομο της πάλαι ποτέ Ένωσης Αττικής και τους έχει μείνει απωθημένο και με κάθε ευκαιρία επανέρχονται να μας θυμίσουν κάτι το οποίο όντως μας πόνεσε όλους και μας πήγε και πίσω ως συνδικαλιστικό κίνημα αλλά όταν πλέον πριν 3 περίπου χρόνια είπαμε ο γέγονε γέγονε και πάμε σε μια νέα αρχή όλοι μαζί με τις διαφωνίες μας και τις διαφοροποιήσεις σε θέσεις και απόψεις αλλά πάντα με γνώμονα την προάσπιση των συμφερόντων των συναδέλφων παίρνοντας πίσω μηνύσεις αγωγές κλπ, ενώ οι τότε εμπλεκόμενοι από πλευράς Ομοσπονδίας το έκαναν, κάποιοι από την "άλλη", σε εισαγωγικά η λέξη, εξακολουθούν να μην το έχουν κάνει με αποτέλεσμα να σύρονται για τα επόμενα χρόνια συνάδελφοι στα δικαστήρια, αν κάτι λέει αυτό.

  Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ και σε τοποθετήσεις συναδέλφων, νέων κυρίως, πάντα μέσω του διαδικτύου να καταφέρονται πολλές φορές άδικα και άλλες δίκαια κατά των παλαιών συναδέλφων συνδικαλιστών και μάλιστα συνεπικουρούμενοι από κάποιους παλιούς με απώτερο στόχο και δη με τρομερή ανυπομονησία, δείχνοντας ότι δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι τον χρόνο των εκλογών , την άλωση της Ομοσπονδίας για να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.

  Κατ΄ αρχήν όσοι σκέφτονται έτσι μάλλον δεν πρέπει να έχουν κατά νου την εκπροσώπηση των συναδέλφων και το κοινό συμφέρον αλλά το προσωπικό ,άνετα μπορούν να χαρακτηριστούν αυτές οι απόψεις και ενέργειες πραξικοπηματικές, αφού θα είναι κόντρα στην βούληση των συναδέλφων και της ψήφου τους τόσο σε πρωτοβάθμιο όσο και σε επίπεδο Ομοσπονδίας, ανοίγοντας φυσικά τον ασκό του Αιόλου για να γυρίσουμε στα πέτρινα χρόνια και ξανά στην βρεφική μας ηλικία ως συνδικαλιστικός χώρος προς μεγάλη ικανοποίηση βέβαια της ηγεσίας και του συστήματος.

  Θα ήθελα λοιπόν εδώ να θυμίσω σε αυτούς τους συναδέλφους που μηδενίζουν τα πάντα κάποια σημαντικά επιτεύγματα του συνδικαλιστικού μας κινήματος για να είμαστε σήμερα όλοι εδώ μαζί και να συζητάμε, να συμφωνούμε να διαφωνούμε να διατυπώνουμε προτάσεις απόψεις κλπ με εντάσεις κάποιες φορές θεμιτό και αυτό αν δεν ξεφεύγει από τα κοινώς αποδεκτά όρια της ευπρέπειας. Νομιμοποίηση του συνδικαλισμού στα Σ. Α. κάποιοι μάτωσαν για αυτό άλλοι λίγο άλλοι πολύ. Εισαγωγή στην ΕΛ.ΑΣ. με το αξιοκρατικό και αδιάβλητο σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων. Ποιού πρόταση από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της και με ποιού αγώνα έγινε πράξη το 1995 αγαπητοί συνάδελφοι; Μα φυσικά της Ομοσπονδίας και των παλαιών συναδέλφων συνδικαλιστών. Σύστημα μεταθέσεων 1997 που σταμάτησε το πήγαινε έλα των αστυνομικών ανά την επικράτεια αναλόγως αν είχαν μέσο έμεναν στον τόπο συμφερόντων τους διαφορετικά ήταν έρμαια της διοίκησης της ηγεσίας και των πολιτικών και κακόβουλων πολιτών ή θα έπρεπε να σκύψουν και να προσκυνήσουν σε κόμματα, υπουργούς, βουλευτές, κομματόσκυλα, διοικητές, διευθυντές, παπάδες κλπ ώστε να μην ξεσπιτωθούν σε σύντομα σχετικά διαστήματα οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, πιστέψτε με όσοι το έχουμε ζήσει αυτοί και το καταλαβαίνουμε.

  Θα μου πείτε ότι τώρα δεν υπάρχουν προβλήματα στο συγκεκριμένο θέμα βεβαίως και υπάρχουν και θα πρέπει να τα ελαχιστοποιήσουμε ώστε να μειωθούν και οι αδικίες δεν ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος κάθε μήνα ή και κάθε 20 μέρες να ζεις με την αγωνία πού θα βρεθείς. Πώς όμως θα γίνει αυτό αφού υπάρχουν αστυνομικοί οι οποίοι προσπαθούν μέσα από παραθυράκια να πάνε στον τόπο συμφερόντων τους σε βάρος άλλων συναδέλφων με διάφορα τερτίπια όπως π.χ. τους εικονικούς γάμους, τις δικαστικές συμπαραστάσεις, ή ακόμα και μέσα στις ίδιες περιοχές μετάθεσης τις Δ/σεις Αστυνομίας δηλαδή απαιτούν να τοποθετηθούν ειδικά σε υπηρεσίες τοπ όπως κάποιοι της ονομάζουν ασφάλεια, ναρκωτικά κλπ μετακινώντας με το μέσον που χρησιμοποιούν άλλους συναδέλφους και δυστυχώς οι περισσότεροι από αυτούς είναι νέοι και μη μου πείτε ότι αυτό συμβαίνει μόνο στην δική μου διεύθυνση γιατί τότε εθελοτυφλούμε. Να θυμίσω επίσης τις μισθολογικές προαγωγές που οι χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί στο τέλος του υπηρεσιακού τους βίου εξερχόταν του σώματος με αποδοχές ανθυπαστυνόμου οι κατέχοντες οργανική θέση αστυφύλακα και Υ/Β οι ανθυπαστυνόμοι και αν πει κάποιος ε και τι έγινε εδώ που έχουμε φτάσει τι παίρνουμε θα του ανταπαντήσω ας κάνει έναν υπολογισμό με το τότε ισχύον μισθολόγιο με τις σημερινές περικοπές τι αποδοχές θα έπαιρνε, ούτε τα ψίχουλα των ψίχουλων που παίρνουμε σήμερα.

  Το σημαντικότερο όμως επίτευγμα για μένα είναι ότι με δική μας πολύ μεγάλη προσπάθεια έγινε η ώσμωση με την κοινωνία που κακά τα ψέματα από την οποία για πολλά χρόνια ήμασταν αποκομμένοι ως κοινωνική ομάδα λόγω του κακού παρελθόντος στις σχέσεις αστυνομίας και κοινωνίας και φυσικά όχι με ευθύνη των ίδιων των τότε συναδέλφων αλλά του διαχρονικά διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που πάντα μας χρησιμοποιούσε και μας χρησιμοποιεί ως πραίτορες του, αν λοιπόν δεν το πετυχαίναμε αυτό να μας αποδεχτεί η κοινωνία ως πλήρες μέλος της να είστε σίγουροι ότι και πολλά από αυτά που έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα δεν θα υπήρχαν.

  Θα μου πείτε ότι σήμερα μας αποδέχεται η κοινωνία, κατά την ταπεινή μου άποψη ναι ανεξάρτητα με τις όποιες παραφωνίες και υπερβολές εκατέρωθεν το αποδεικνύει άλλωστε η πρόσφατη δημοσκόπηση αλλά το αντιλαμβανόμαστε όλοι με την προσωπική μας δημοσκόπηση καθημερινά ο καθένας, οι πολίτες μας έχουν ανάγκη και αναγνωρίζουν την προσφορά μας στην πατρίδα και στην κοινωνία και παλαιότερα και τώρα που η κατάσταση είναι τραγική εμάς έχουν αποκούμπι και δεν είναι εγωιστικό αυτό που θα πω σε σύγκριση με τα άλλα Σ. Α. και τις Ε. Δ. και αυτή την σχέση θα πρέπει να την διαφυλάξουμε ως "κόρη οφθαλμού" και να την διατηρήσουμε σε πείσμα αυτών που την θέλουν διαταραγμένη και λίγο πολύ γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι αυτοί.

  Θα ήθελα να αναφερθώ στη συνέχεια στον χαρακτηρισμό μας κατά καιρούς και κατά πως βολεύει τον καθένα από αυτούς που μας χαρακτηρίζουν ως φασίστες. Είναι γεγονός ότι ο φασισμός είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει σε όλες της εκφάνσεις της καθημερινότητας μας, πέρα από κόμματα και ιδεοληψίες, προσπάθησαν και προσπαθούν συνεχώς να μας ταυτίσουν κάποιοι από τον χώρο των ΜΜΕ αλλά και από πολιτικούς χώρους τα τελευταία χρόνια με πρόσχημα τις εκλογές και τα αποτελέσματα σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα όπου ψήφισαν συνάδελφοι που υπηρετούν στα ΜΑΤ με το κόμμα ή κατ΄ άλλους πολιτικό μόρφωμα της Χ. Α. Κατά την άποψή μου αυτοί που διατυπώνουν τέτοιες θέσεις έχουν άλλους στόχους πέραν της συκοφάντησης των Ελλήνων Αστυνομικών που στη συντριπτική τους πλειοψηφία όχι μόνο δεν είναι φασίστες αλλά δέχονται οι ίδιοι καθημερινά τόσο μέσα στον εργασιακό τους χώρο όσο και από μερίδα της κοινωνίας τον φασισμό και την καταπίεση στο πετσί τους. Στρουθοκαμηλίζουν όλοι αυτοί που δεν θέλουν να δουν τα γεγονότα κατάματα, σαφώς και στο δικό μας χώρο συνάδελφοι ψήφισαν και το συγκεκριμένο κόμμα άλλοι οι περισσότεροι θεωρώ από αντίδραση ειδικά τα παιδιά των ΜΑΤ και άλλοι λίγοι ασπαζόμενοι τις θέσεις του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού, αυτό όμως δεν έγινε και σε άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες σαφώς και έγινε. Αλλά για να καταλάβω δεν είμαστε θεωρητικά δημοκρατική χώρα που ο καθένας ψηφίζει αυτό που θέλει. Βέβαια ως αστυνομικοί οφείλουμε και έχουμε υποχρέωση να αντιμετωπίζουμε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτου φυλής, θρησκείας και χρώματος ισότιμα σεβόμενοι πάνω από όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα κάτι για το οποίο εμείς ως εκπρόσωποι των εργαζομένων αστυνομικών υπαλλήλων απαιτούμε και αγωνιζόμαστε για τους συναδέλφους μας και για μας άρα δεν μπορούμε εμείς να χρησιμοποιούμε τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλά καρτ με λίγα λόγια δεν μπορούμε να ανεχτούμε ως κοινωνική επαγγελματική ομάδα αλλά και ως πολίτες αυτής της χώρας συμπεριφορές Χ. Α. και φυσικά για να προλάβω τις ενστάσεις κάποιων θα έρθω και στην άλλη πλευρά εγώ δεν λέω των δύο άκρων γιατί σίγουρα δεν είναι έτσι και γενικά έχουμε αποδείξει ότι δεν είμαστε των άκρων αλλά του διαλόγου.

  Η σημερινή συγκυβέρνηση είναι αυτή που είναι, την γνωρίζουμε, την νιώθουμε στο πετσί μας όπως όλος ο Ελληνικός Λαός, φασιστική, καταπιεστική, αλαζονική, εκτός τόπου και χρόνου το τι βιώνει η Ελληνική Κοινωνία από τις αποφάσεις τους και τις επιλογές τους γιατί αυτούς δεν τους αγγίζουν. Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν πρέπει να ξεκαθαρίσει την θέση του απέναντί μας και συγκεκριμένα στους αστυνομικούς αφού ενδεχομένως να κληθεί από τον λαό να κυβερνήσει; Ακούγονται διάφορα ότι στα σχέδιά τους είναι νέος προσανατολισμός της αστυνομίας, κατάργηση των ειδικών δυνάμεων ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, κλπ, ασφάλεια με τη σημερινή της μορφή, απεγκλωβισμός της αστυνομίας από την καταστολή των διαδηλώσεων κλπ. Κατ΄ αρχήν σε ό,τι αφορά την κατάργηση όπως λένε των ΜΑΤ οι πρώτοι που θα πανηγυρίζουν θα είναι οι συνάδελφοι που υπηρετούν εκεί γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι θέλουν να φύγουν, πιθανόν υπάρχουν και οι κομπλεξικοί που θέλουν να το παίζουν ράμπο αλλά είναι ελάχιστοι , επειδή όμως δεν θα λυθούν τα προβλήματα της κοινωνίας εάν και εφόσον γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση δια μαγείας θα πρέπει να μας γνωρίσει από τώρα τι θα κάνει σε ενδεχόμενο κύμα βίας που θα προκύψει θα ρίξει τους αστυνομικούς στη μάχη ανοχύρωτους, βορά στις ορέξεις των αντιεξουσιαστών και των μπαχαλάκηδων. Θα πρέπει να πάρει θέση επίσημα και όχι να ακούμε από στελέχη του συνεχώς κριτική, ύβρεις, συκοφαντίες, μηνύσεις κατά της αστυνομίας και των αστυνομικών και συμπάθεια η υποστήριξη πολλές φορές μονίμως υπέρ αντιεξουσιαστών, μπαχαλάκηδων , εγκληματιών κοινού ποινικού δικαίου και τρομοκρατών, εγώ δεν λέω ότι εμείς δεν κάνουμε υπερβολές κάποιες φορές αλλά μονίμως οι προαναφερόμενοι να είναι στο απυρόβλητο δεν γίνεται. Βέβαια εδώ παίζουν τον ύπουλο και προπαγανδιστικό τους ρόλο τα συστημικά ΜΜΕ. φυσικά δεν μπορώ να υιοθετήσω σε καμιά περίπτωση τις ανοησίες που ακούγονται μετατροπή ή αντικατάσταση της αστυνομίας με πολιτοφυλακή αυτοί που ξέρουν να διαβάζουν ιστορία γνωρίζουν ότι οι πολιτοφυλακές όπου υπήρξαν αριστερές ή δεξιές έκαναν τερατουργήματα σε σύγκριση με τα όποια πιθανά εγκλήματα της ένστολης κρατικής αστυνομίας. Θα πρέπει τελικά να καταστήσουμε σαφή προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν είμαστε δεδομένοι κανενός.

  Ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να θίξω είναι αυτό της ενιαίας συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, όπως όλοι γνωρίζουμε με το νόμο του 2011 η τότε πολιτική ηγεσία και συγκεκριμένα ο Υφυπουργός ο κ. Όθωνας για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούς έδωσε την δυνατότητα κατ΄ εμέ παράνομα αφού παραβιάζει την αρχή της ισότητας κάτι βέβαια που προϋπήρχε για τους αξιωματικούς από τον νόμο ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ από το 1994 που έχουν δικά τους σωματεία και να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν αν θέλουν να είναι μέλη είτε στην Ένωση Αξιωματικών της περιοχής τους είτε στην ένωση αστυνομικών υπαλλήλων της Διεύθυνσης Αστυνομίας που υπηρετούν. Κάτι ανάλογο λοιπόν έγινε και με τους συναδέλφους που προέρχονται από Σ/φ και Ε/Φ οι οποίοι ενώ είναι πλέον αστυνομικό προσωπικό με τον περιβόητο νόμο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ περί Ομογενοποίησης εξακολουθούν και έχουν σωματεία οι μεν προερχόμενοι από Σ/Φ σωματεία Σ/Φ και Ομοσπονδία την ΠΟΣΥΦΥ ενώ δεν υπάρχουν πλέον Σ/Φ με αυτή την ιδιότητα άρα ποιον εκπροσωπούν οι δε προερχόμενοι από Ε/Φ ενώ υπάρχουν Ε/Φ έως να γίνουν και αυτοί αστυνομικό προσωπικό με την συμπλήρωση των 8 ετών εκπροσωπούνται από συναδέλφους που είναι πλέον αστυνομικό προσωπικό και οι δύο λοιπόν αυτές κατηγορίες έχουν το δικαίωμα όπως και οι αξιωματικοί να είναι μέλη ή των πρωτοβαθμίων ενώσεων που προανέφερα ή των τοπικών ενώσεων αστυνομικών υπαλλήλων.

  Νομίζω ότι ωρίμασε πλέον ο χρόνος ώστε να αναληφθεί πρωτοβουλία τουλάχιστον οι χαμηλόβαθμοι να έχουν ενιαία συνδικαλιστική έκφραση και σε αυτή να συμπεριληφθούν και οι υπάρχοντες Ε/Φ, αφού είμαι σίγουρος ότι οι αξιωματικοί συνειδητά επιλέγουν να είναι μόνοι τους για λόγους που όλοι είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε δεν επιθυμούν την ενιαία έκφραση και αυτό θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν ώστε οι εκλογές της Ομοσπονδίας να γίνουν με περισσότερα μέλη άρα πιο ενισχυμένο και δυνατό το συνδικαλιστικό μας κίνημα αφού έτσι κι αλλιώς όλα αυτά τα χρόνια η ΠΟΑΣΥ είναι η ναυαρχίδα που μπαίνει πάντα μπροστά από τις Ομοσπονδίες των άλλων Σ.Α. αλλά και της ΠΟΑΞΙΑ η οποία δυστυχώς συνεχώς θέλει να τονίζει την ταξικότητα μεταξύ μας και να βάζει τρικλοποδιές στις προσπάθειές μας αφού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η πάρτη της.

  Αγαπητοί συνάδελφοι θα ήθελα εδώ να απευθυνθώ στους νέους κυρίως το αύριο δηλαδή της Ομοσπονδίας και να τους προτρέψω να αγωνισθούν μέσα από τις γραμμές του συνδικαλιστικού μας κινήματος για την επίτευξη των στόχων μας. Στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν στον χρόνο που προβλέπεται από τις καταστατικές αρχές θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα τέτοιο διάδοχο σχήμα που θα αντιπροσωπεύει όλους τους συναδέλφους της Χώρας και το οποίο θα αποτελείται κυρίως από νέους συναδέλφους αλλά να πλαισιώνεται και από παλαιά στελέχη των οποίων η εμπειρία θα είναι υπερπολίτιμη και θεωρώ ότι υπάρχουν τέτοια ώστε η νεανική ορμή και ο ενθουσιασμός με την εμπειρία και την σοβαρότητα να δώσουν νέα ώθηση όχι όμως όπως την επιθυμούν κάποιοι δηλαδή με πάτρωνες και επηρεαζόμενη από εξωγενείς προς την Ομοσπονδία παράγοντες, όπως κόμματα, δημοσιογράφοι, δικηγόροι κλπ, να μην επιστρέψουμε δηλαδή στα βρεφικά και νηπιακά μας χρόνια.

  Εύχομαι και είμαι σίγουρος ότι οι διάδοχοι στην Ομοσπονδία θα είναι καλύτεροι από τους προκατόχους τους ,βεβαίως αυτό μένει να επαληθευτεί στην πράξη καθώς τώρα θα υπάρχει και μέτρο σύγκρισης αλλά και κριτική ειδικά για κάποιους που πυροβολούσαν και πυροβολούν μέχρι τώρα εκ του ασφαλούς και μη χρησιμοποιηθούν δικαιολογίες του τύπου τώρα με την κρίση περνάμε δύσκολη εποχή και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σημαντικό γιατί θα πέσουν στο κενό αφενός μεν γιατί η κρίση υπάρχει και τώρα και πριν και με το σημερινό σχήμα της Ομοσπονδίας αλλά κίνδυνοι υπήρχαν και στο ξεκίνημα αυτής της ωραίας περιπέτειας και όπως είπα στην αρχή κάποιοι μάτωσαν, διώχτηκαν, ταλαιπωρήθηκαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους με λίγα λόγια αγαπητοί συνάδελφοι οι επιδέξιοι πισινοί απαιτούν και μεταξωτά εσώρουχα.

  Τελειώνοντας πραγματικά εύχομαι μέσα από την καρδιά μου κάθε επιτυχία στην συνέχεια του αγώνα μας και είμαι σίγουρος για αυτό με μία και μοναδική προϋπόθεση την ΕΝΟΤΗΤΑ ανεξάρτητα από τις διαφωνίες τις διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις θα πρέπει προς τα έξω να έχουμε ένα ενιαίο μέτωπο όπως μέχρι σήμερα το έχουμε πετύχει παρά τις γκρίνιες έως ένα βαθμό πολύ ικανοποιητικά.

  Σας ευχαριστώ.