-Άγιε Νικόλα, βοήθα με!
-Κούνα κι εσύ τα χέρια σου...
Οι αρνητικές μισθοδοσίες δεκάδων συναδέλφων μας, οι μισθοί πείνας για χιλιάδες άλλους, οι περικοπές δαπανών που ωθούν τις υπηρεσίες στο κλείσιμο και αυξάνουν κατακόρυφα τους επαγγελματικούς κινδύνους, όλα αυτά συνολικά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια -Προ και Μετά Μνημονίου εποχής- μάς εξοργίζουν αφάνταστα;
Μάς κάνουν να επαναστατούμε;
Μάς κάνουν να αναζητούμε τρόπους εκτόνωσης της οργής μας, αλλά και διαχείρισης - επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων σε ατομικό, οικογενειακό και υπηρεσιακό επίπεδο υπό το βάρος των κατοχικών όρων των νέων δανειστών της χώρας μας;
Η ΠΟΑΣΥ χωρίς εξαρτήσεις και δουλείες, χρόνια τώρα, πορεύεται το δοκιμασμένο δρόμο του αγώνα, καλώντας διαρκώς όλους τους συναδέλφους να στηρίξουν συντεταγμένα και συνειδητά τον αγώνα της, τις αποφάσεις των συλλογικών της οργάνων, έτσι όπως αυτές προέκυπταν και προκύπτουν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες.
Δεν ακολούθησε ποτέ τους εύκολους δρόμους, άλλοτε της στείρας κριτικής και άλλοτε της εκμετάλλευσης του θυμικού των συναδέλφων. Αγωνίστηκε και αγωνίζεται με γνώμονα το συμφέρον τους, καταγγέλλοντας πολλές φορές ότι η μη συμμετοχή, τα «προσωπικά», οι προφάσεις, η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός, δεν μειώνουν μόνο τη διαπραγματευτική ισχύ του συνδικάτου μας, αλλά απαξιώνουν τον ίδιο τον αστυνομικό και την υπηρεσιακή του κατάσταση.
Παρά ταύτα, η Ομοσπονδία μας, διεκδίκησε και διεκδικεί καθημερινά λύσεις για μικρά και μεγάλα προβλήματα. Κατέγραψε και καταγράφει επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες, λάθη και διαψεύσεις των προσδοκιών της, πράγμα αυτονόητο, άλλωστε, σε έναν ζωντανό και πάντα δραστήριο οργανισμό. Λάθη, ως γνωστόν, δεν κάνουν μόνο οι ένοικοι των νεκροταφείων, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι κυβερνήσεις προτιμούν να έχουν απέναντί τους απαξιωμένα και διασπασμένα συνδικάτα...
Οι τροϊκανοί χέρι χέρι με τους κυβερνώντες, όπως έχει ήδη προειδοποιήσει το συνδικαλιστικό μας κίνημα, προχωρούν ακάθεκτοι σε νέα «σφαγή των αμνών», επειδή προφανώς δεν αντελήφθησαν το εύρος της αγανάκτησης που έχει κυριεύσει το σύνολο των ενστόλων. Προειδοποιήσαμε από τη Θεσσαλονίκη ότι δεν πάει άλλο και απαιτήσαμε στη συνέχεια διαμαρτυρόμενοι συμβολικά έξω από πρεσβείες στην Αθήνα να σεβαστούν την αξιοπρέπειά μας και να σταματήσουν να προσβάλλουν την υπερηφάνειά μας.
Ζητήσαμε από τον Πρωθυπουργό της χώρας να μας ακούσει, αλλά ακόμα τον αναμένουμε, όχι βεβαίως με σταυρωμένα χέρια.
Η Ομοσπονδία μας, όλες οι Ομοσπονδίες των Σωμάτων Ασφαλείας, μάς καλούν να δώσουμε δυναμικό παρών στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μας, διότι -θα το ξαναπούμε- από μας εξαρτάται η επιτυχία του αγώνα μας. Αν δεν διαδηλώσουμε κατά χιλιάδες, αν δεν εκδηλωθεί τσουνάμι η οργή μας, να μην περιμένουμε από άλλους να λύσουν τα προβλήματά μας.
Υπό μία βασική προϋπόθεση, όμως: να μην πέσουμε στην παγίδα των αψυχολόγητων διαμαρτυριών. Να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο που ελλοχεύει σήμερα υπό την πίεση της πρωτοφανούς αγριότητας των «μέτρων διάσωσης» (φευ), ο θυμός και η οργή μας να στραφούν σε λάθος πρόσωπα, σε λάθος δρόμους.
Της Σύνταξης της Νέας Αστυνομιας